شعری از رابرت فراست
شعر از رابرت فراست Robert Frost
Acquainted With The Night
آشنا با شب
من با شب آشنا گشته ام ،
بسیار در باران رفته ام – و در میان بارش باران بازگشته ام
من تا دورترین روشنایی شهررا پیش رفته ام .
من به دلگیر ترین کوچه های شهربا خفت نگریسته ام
واز کنار نگهبان شهربا تازیانه اش
بی اعتنا گذشته ام ،
و بی تمایل به شنیدن هیچ توضیحی ، نگاهم را بزیر افکنده ام .
توقف کرده ام و خاموش ایستاده ام
آن گاه که در دور دستها صدای فریادی منقطع
از میان خانه هایی در خیابانی دیگر می آمد.
اما او صدایم نمی کرد بازگرد ویا نمی گفت خداحافظ
و همچنان خاموش ، در بلندایی غیر زمینی،
زمان سنجی نورانی در برابر آسمان
که اعلان میکرد زمان غلط و یا صحیح نبوده است .
من با شب آشنا گشته ام .
ترجمه از : پروانه حجّت انصاری
http://netvajeh.blogfa.com
منابع : google.com
poetryarchive.com
wikipedia.org
Acquainted with the Night
I have been one acquainted with the night
.I have walked out in rain -- and back in rain
I have outwalked the furthest city light
I have looked down the saddest city lane
I have passed by the watchman on his beat And dropped my eyes
unwilling to explain
.I have stood still and stopped the sound of feet
When far away an interrupted cry Came over houses from another street
,But not to call me back or say good-bye
;And further still at an unearthly height
,A luminary clock against the sky Proclaimed the time was neither wrong nor right
.I have been one acquainted with the night
. Robert Frost
